سال گذشته در چنین روزهایی اصلا تصورش را هم نمیکردیم که قرار است چند ماه بعد، با ویروس نانجیبی دست و پنجه نرم کنیم که کار و درس و زندگیمان را مختل میکند! اولش که چند هفتهای کلاسها روی هوا بود و همه سر در گم، اما مدتی بعد سر و کله سما و اسکای روم پیدا شد تا متوجه شویم اکنون در قرن بیست و یکم و عصر انفجار اطلاعات قرار داریم! بالاخره ترم 982 با همه کش و قوس هایش تمام شد، البته ناشکری نکنیم که برکاتی هم داشت؛ مثلا کمتر از دود پایتخت استنشاق کردیم و بیشتر صله رحم به جا آوردیم! حتی این وسط متوجه شدیم که برخی دروس واقعا ارزش برگزاری برخط را هم ندارند، چه برسد به حضوری! یا فهمیدیم که بازدهی کلاسهای مجازی برخی دروس از برگزاری حضوریشان بیشتر است؛ البته راستش را بخواهید فکر نکنم آموزش دانشگاه هم این نکات را دریافته باشد!
خب، ولی الحق والانصاف دانشگاه مجازی مزایای دیگری هم داشته که چون دیگر برایمان عادی شده، توجهی به آنها نمیکنیم؛ مثلا میتوانیم همزمان با کلاس، هزار و یک کار دیگر نیز انجام دهیم، برخی که اصلا کارهای روزمرهشان را روی ساعات کلاسی تنظیم میکنند، مثلا کلاس 14 تا 16 میشود زمان تناول ناهار و کلاس 16 تا 18 میشود زمان استحمام! راستی، این وسط بحث مطالعه را فراموش کردم، شما را نمیدانم، ولی من که بعد از کرونا سرانه مطالعاتیام افزایش پیدا کرده است! حتی احساس میکنم بعضی دروس را خیلی بیشتر از زمانی که غیر مجازی بود فهم میکنم و یاد میگیرم!
در چنین شرایطی آدم و نهاد تفاوتی چندانی نمیکند، در کل دو دسته بیشتر وجود ندارند: یک دسته که کلا هوا کردهاند و کرونا سوارشان شده است؛ و دسته دومی که تهدید را تبدیل به فرصت کردهاند و سوار بر کرونا در حال تاخت و تاز هستند! حالا چند روزی هست که شنیدهام رویداد #دانشگاه_من به راه افتاده و این یعنی برخی از مدیران تصمیم گرفتهاند تا دانشگاه را از دسته اول خارج و به دسته دوم وارد کنند. بنظرم جا دارد که بابت عادت شکنی دانشگاه به برخی عزیزان تبریک بگوییم، اما حالا نوبت دانشجویان است که وارد گود شوند. حقیقتا ما دانشجویان به خاطر دوری از دانشگاه قسمتی از هویت خود را فراموش کردهایم، یا شاید هم داریم به شرایط عادت میکنیم، و چه بد دردیست درد عادت کردن! اما خوش به حال آنان که پیوند هویتی خود را حفظ کردند، همان هایی که یک روز در «رزمایش مواسات» رژه رفتند و روز دیگر «میثاقشان با شهدا» را محکم کردند و فردایش قلم به دست گرفتند تا «حیات» میراث آیت الله مهدوی را نشان دهند.
